Ταξίδι στην Αθήνα

    Αυτό το ταξίδι έγινε στις αρχές του 2021. Κρούσματα φουλ, μόλις έχω γεννήσει και... μέσα στο σπίτι! Με τον άνδρα μου λέγαμε "ταξίδι" και ένα δάκρυ έτρεχε από τα μάτια!(drama queen). Είχε ξεπεταχτεί λίγο ο μικρός μας και αποφασίσαμε να τολμήσουμε ένα ταξίδι με αφορμή την αργία της 25ης Μαρτίου. Αρχίσαμε τις ετοιμασίες, προσπαθούσαμε να οργανωθούμε όσο πιο καλά γινόταν μιας και ήταν το πρώτο ταξίδι τόσο μακρινό με ένα νήπιο και ένα βρέφος. Τα άγχη μου και οι ανησυχίες μου πολλές. Πολλές ώρες ταξίδι, να ταξιδέψουμε μέρα ή νύχτα; Θα είναι το σπίτι που νοικιάσαμε ζεστό για το μωρό; κ.α.

    Τελικά ταξιδέψαμε μέρα, κάναμε συχνές στάσεις, το μωρό κοιμόταν αρκετά στο αυτοκίνητο μέχρι που φτάσαμε έξω από την Αθήνα και εκεί το μωρό άρχισε να κουράζεται και να κλαίει. Το συναίσθημα ότι είμαστε στον δρόμο και δεν βρίσκουμε κάπου να σταματήσουμε για να πάρω να παρηγορήσω το μωρό είναι πολύ έντονο. Με είχε κυριεύσει το άγχος και το μόνο που ήθελα ήταν να σταματήσουμε να το πάρω αγκαλιά. Όπως και έγινε και ηρέμησε και αυτό και εγώ.

Στάση στον άγιο Κωνσταντίνο 

        Έτσι άρχισαν , λοιπόν, οι διακοπές μας με πρώτη επίσκεψη στο xplore. Εντυπωσιαστήκαμε όλοι, μικροί μεγάλοι. Τον μεγάλο μου γιο δεν τον ξεκολλούσαμε από τα νερά και τα πειράματα που μπορούσαμε να κάνουμε εκεί. Επίσης, τα πειράματα με τον αέρα του έκαναν πολύ εντύπωση, ειδικά το αερόστατο! Μετά επισκεφτήκαμε το ενυδρείο και τον παιδότοπο. Μέρα πήγαμε, νύχτα φύγαμε και δεν τα είδαμε όλα! Πρώτη φορά βλέπαμε ένα τέτοιο μέρος για τα παιδιά. Και κάπου εκεί βγαίνει η εκπαιδευτικός από μέσα μου και σκέφτομαι πόσο πολύ χρειαζόμαστε περισσότερους τέτοιους χώρους και όχι μόνο στην Αθήνα. Πόσα πράγματα μπορούμε να διδάξουμε τα παιδιά σε ένα μέρος σαν και αυτό. 

Η επόμενη μέρα ήταν αφιερωμένη στην παρέλαση. Ο γιος μας μέσα σε μία μέρα έκανε τόσα καινούρια πράγματα που το βράδυ δεν μπορούσε να ξεχωρίσει τι του έκανε πιο πολύ εντύπωση. Πήραμε το μετρό για να πάμε στο κέντρο. Ήθελε να κρατήσει το εισιτήριο!Για τέτοια εντύπωση μιλάμε! Φτάνουμε στο σημείο της παρέλασης. Το όλο κλίμα είναι για αυτόν θερμό και γεμάτο εξερεύνηση. Για μας ήταν γεμάτο διστακτικότητα και με λίγο φόβο που συναναστρεφόμασταν με τόσο κόσμο. Όσο περνούσε η ώρα, χαλαρώναμε λίγο οι μεγάλοι μιας και βλέπαμε τον γιο μας να κοιτάει δεξιά και αριστερά και να κάνει ερωτήσεις για το ο,τιδήποτε. 

     Θέλαμε να κάνουμε και άλλα πράγματα στην Αθήνα αλλά δεν μας έφτασαν οι μέρες και είχαμε ήδη κουραστεί όλοι, οπότε αναβάλαμε την επίσκεψη στο αττικό ζωολογικό για να χαλαρώσουμε σε κάποιο παιδότοπο κοντά στο σπίτι μας εν όψη του ταξιδιού της επιστροφής. 

        Οι εντυπώσεις μας από αυτο το ταξίδι ήταν ότι τίποτα δεν είναι ακατόρθωτο. Όσο υπάρχει θέληση για ταξίδι, να γεμίσουν χρώματα και εικόνες τα μάτια μας, πάντα θα βρίσκουμε τρόπο. Εξάλλου ένα στοιχείο που διακατέχει τα ταξίδια με παιδιά είναι η προσαρμοστικότητα του προγράμματος. Ακόμη και έτσι, όταν γυρίζουμε στην βάση μας και βλέπεις τον ενθουσιασμό στο παιδί, να περιγράφει με γλαφυρότητα για την ηλικία του την εμπειρία του και ανυπομονεί για το επόμενο, το μόνο που λέμε εμείς οι μεγάλοι είναι ότι περάσαμε τέλεια!!

Μαρία